ชีวิตไม่สิ้นหวังถ้าทุกคนช่วยกันเป็นกำลังใจให้กัน ดูแลกันและกัน
วันที่ 15 กันยายน 2566
เวลา 22.20 น.
อาสาสมัครมูลนิธิป่อเต็กตึ๊ง พร้อม จิตอาสากล้าทำดีทีมงานเจ๊เล็ก ได้รับแจ้งมีผู้ป่วยเป็นหญิง 1 ราย บริเวณฝั่งตรงข้ามปากซอยประชาอุทิศ 33 ถนน ประชาอุทิศ แขวง บางมด เขต ทุ่งครุ กรุงเทพมหานคร จึงรีบรุดจัดกำลังพร้อมอุปกรณ์ปฐมพยาบาลเบื้องต้นเร่งรัดตรวจสอบที่เกิดเหตุทันที
เมื่ออาสาสมัครมาถึงที่เกิดเหตุพบเหตุดังกล่าวอยู่บริเวณฝั่งตรงข้ามปากซอยประชาอุทิศ 33 พบผู้ป่วยเป็นหญิง 1 ราย อายุประมาณ 30 ปี มีอาการเเน่นหน้าอกหายใจไม่ออก แขนขาอ่อนแรง อยู่ในลักษณะนอนหงายหน้าอยู่กับพื้นอาสาสมัครจึงเร่งรัดจัดชุดอุปกรณ์ปฐมพยาบาลเบื้องต้นอย่างเร่งด่วนทันที แต่เนื่องจากผู้ป่วยดังกล่าวอาการเริ่มทรุดหนักอาสาสมัครจึงจำเป็นต้องประสานต่อไปทางหน่วยแพทย์ฉุกเฉินในระบบเอราวัณให้มาดำเนินการรับช่วงต่อเพื่อส่งผู้ป่วยดังกล่าวไปรักษาอาการที่โรงพยาบาลเลิศสิน อย่างเร่งด่วนทันที
และจากการสอบถามของสามี ผู้ป่วยดังกล่าวทราบว่าทั้ง 2 คนได้เดินทางมาจากจังหวัดร้อยเอ็ดแล้วพักอาศัยห้องเช่าแบบรายวันแถวย่านคลองเตย ตอนเกิดเหตุนั้นตนและภรรยา ได้เดินหางานมาตลอดทั้งวันจนค่ำมืดแล้วเนื่องจากตนและภรรยา ทั้งคู่เพิ่งจะมาจากต่างจังหวัดเลยยังไม่มีงานทำจึงมีเงินจำกัดและพอที่จะขึ้นรถโดยสารประจำทางกลับที่พักย่านคลองเตยเพียงเท่านั้น จึงตัดสินใจที่จะใช้วิธีเดินเท้าจากถนนประชาอุทิศบริเวณแยกนาหลวง เพื่อมุ่งหน้าไปขึ้นรถโดยสารประจำทางที่ป้ายรถเมล์ กม9. เพื่อเป็นการประหยัดเงินที่มีอยู่แล้วตั้งเเต่เมื่อวานจนถึงค่ำวันนี้ ตนและภรรยาไม่ได้กินข้าวมาถึง 2 วันแล้วก็มีอาการเครียดด้วย ก็อาจจะเป็นสาเหตุที่ภรรยาของตนได้มีอาการป่วยแบบกระทันหันก็เป็นไปได้ ที่ผ่านมาภรรยา ของตนเป็นคนแข็งแรงแล้วไม่มีโรคประจำตัวมาก่อนเลย
เบื้องต้นอาสาสมัครมูลนิธิป่อเต็กตึ๊งจุด สน.ราษฎร์บูรณะ ได้มอบเงินสด ให้ไว้ติดตัวเป็นจำนวนเงิน 500 บาท และทาง จิตอาสากล้าทำดีทีมงานเจ๊เล็ก โดยมีคุณ คมสัน สาลีผล ได้นำขนมปัง นมกล่อง 1 แพ็ค และน้ำดื่ม ส่วนทางอาสาสมัครกู้ชีพบูรณะ ได้จัดซื้อข้าวกล่องจำนวน 2 กล่อง มอบให้กับทั้งสองคนไว้ทานรองท้องเพื่อประทังความหิวในเบื้องต้นก่อน และเพื่อเป็นขวัญและกำลังใจให้กับทั้งสองคนให้ฝ่าฟันอุปสรรคในครั้งนี้ให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี แล้วขอเป็นอีก 1 กำลังใจเล็กๆที่จะส่งมอบความรู้สึกห่วงใย ให้กับใครหลายๆคนที่กำลังคิดว่าตนเองนั้นลำบากที่สุดแล้ว แต่สุดท้ายแล้วคนที่ลำบากกว่าเราก็ยังมี แต่พวกเขาเหล่านี้ก็พยายามที่จะก้าวเดินต่อไปและพยายามที่จะสู้ต่อไปเพื่อชีวิตที่ดีขึ้น
โชติกา ม่วงใจรักษ์ ผู้สื่อข่าว กทม.
