พะเยา- “ออมบุญสู่ชุมชน” ผู้สูงอายุ ปลื้ม เด็กนักเรียนจิตอาสาฯใฝ่ดี ออกเยี่ยมเยียนผู้เฒ่า วัดความดัน ตรวจสุขภาพ พร้อมบีบนวดคลายเมื่อย
https://youtu.be/NbnXpAaGyAI
วันนี้( 13 พ.ย.2563) ผู้สื่อข่าวลงพื้นที่ไป โรงเรียนบ้านแวนโค้ง ต.ฝายกวาง อ.เชียงคำ จ.พะเยา ทราบว่ามีกลุ่มนักเรียนได้จัดทำโครงการ “ออมบุญสู่ชุมชน” โดยนักเรียนกลุ่มออมบุญ ได้ใช้เวลาช่วงเลิกเรียนในวันศุกร์ แบ่งกลุ่มกันออกเดินตรวจวัดความดัน ถามไถ่ถึงสุขภาพ พร้อมแนะนำเรื่องการดูแลสุขภาพแก่ผู้สูงอายุภายในหมู่บ้านละแวกรอบๆโรงเรียน ทั้งยังช่วยกันทำความสะอาด ปัด กวาด เช็ด ถู บ้านให้กับผู้สูงอายุ หลังจากนั้น ก็ช่วยกันบีบนวดคลายเมื่อยพร้อมกับประคบลูกประคบสมุนไพรที่ทำขึ้นมาเองจากสมุนไพรต่างๆในหมู่บ้าน ซึ่งวิธีการนวดตลอดจนการทำลูกประคบ ก็ได้ความรู้จากผู้สูงอายุที่เป็นปราชญ์ชาวบ้านช่วยแนะนำสั่งสอน
นางพวงเพชร ชัยแก้ว ครูที่ปรึกษา เผยว่า โครงการ “ออมบุญสู่ชุมชน” เริ่มขึ้นเมื่อปี พ.ศ.2554
เนื่องจาก มีเด็กนักเรียนเก็บเศษเหรียญบาทได้และประกาศหาเจ้าของ แต่ก็ไม่มีใครมารับ ทางครูเองก็ได้นำเศษเงินที่ได้มาเก็บสะสมไว้ จากหน่วยเป็นสิบ จากสิบเป็นร้อย เมื่อมีเงินที่ปราศจากเจ้าของมากขึ้น ครูจึงให้นักเรียนคิดว่าจะทำอย่างไรกับเงินที่เก็บได้ดังกล่าว เมื่อความคิดตกผลึกของนักเรียนสรุปได้ว่า เราจะนำเงินเหล่านี้ทำประโยชน์แก่ผู้สูงอายุในหมู่บ้าน แล้วเกิดโครงการ “ออมบุญวันละบาท บริจาคเพื่อส่วนรวม” โดยได้นำเงินเหล่านั้นมาจัดซื้อเครื่องวัดความดัน ทั้งนี้มูลนิธิการศึกษาเพื่อสังคมและพระครูสุวัฒน์ปภากร (ครรชิต ปภากโร) เจ้าอาวาสวัดแวนโค้งเก่า ที่ช่วยเหลือสนับสนุนเพิ่มเติม โดยการออกเยี่ยมเยียนในแต่ละครั้งจะนำของฝาก เช่น ขนม นม อาหารสำเร็จรูป ไปมอบให้ด้วย พร้อมทั้งตรวจวัดความดัน และบีบนวด พูดคุยกับผู้สูงวัยให้คลายเหงา รวมไปถึงช่วยทำความสะอาดบ้านให้อีกด้วย โดยนักเรียนที่ออกทำกิจกรรม เป็นนักเรียนชั้น ม.1- ม.3 ทั้งหมดจำนวน 47 คน แยกแบ่งเป็น 6 สาย 6 หมู่บ้าน ตามที่ได้นัดหมายกับผู้สูงอายุไว้ก่อนแล้ว
ด้าน น.ส.มณีรัตน์ สังข์บุญชู อายุ 15 ปี และ น.ส.ณัฏฐณิชา มั่นคง อายุ 15 ปี นักเรียน ชั้น ม.3 กล่าวว่า พวกเราได้ใช้เวลาว่างเป็นประโยชน์อย่างที่สุด ซึ่งเวลาหลังเลิกเรียนเด็กๆบางคนอาจจะใช้เวลานี้หมดสิ้นไปกับการเล่น เกมส์ในมือถือหรือ ออกเที่ยวไร้สาระเรื่อยเปื่อย แต่พวกเราได้ไปดูแลผู้สูงอายุ ประหนึ่งเป็นปู่ย่าตายายของเราเอง บางท่านที่อยู่บ้านคนเดียวอาจจะมีความรู้สึกเหงา แต่เมื่อพวกเราไปพบปะเยี่ยมเยียนดูแลสุขภาพของท่าน พวกเราก็ได้รับรอยยิ้มที่มีความสุข พวกเราก็พลอยสุขใจไปด้วย เปรียบเสมือนเราได้ ออมบุญ สะสมบุญและได้แสดงกตัญญูกตเวทิตาต่อผู้สูงอายุในชุมชน ซึ่งก็เปรียบเสมือนญาติผู้ใหญ่ตามคติความเชื่อของคนทางล้านนา
(ภาพ/ข่าว สราวุธ ตั้งประเสริฐ พะเยา )
